Βγαίνουν, βέβαια, οι ξερόλες και λένε: «όλα είναι στημένα» ή πως «ο τάδε πουλάει τον γάμο του, το διαζύγιο του, τις οικογενειακές του φωτογραφίες». Για να δούμε, όμως, το ζήτημα ρεαλιστικά στην Ελλάδα δεν μπορείς και λόγω έλλειψης οργάνωσης, αλλά και λόγω οικονομικού μαρασμού, να στήσεις ή πουλήσεις πλέον τίποτα. Μην ακούτε λοιπόν ηλιθιότητες.
Δεν πληρώνονται οι άνθρωποι για εξώφυλλα, δεν υπάρχουν πια ούτε πολλά περιοδικά και όσα απέμειναν, μαζί τους και οι τηλεοπτικές εκπομπές και τα sites έχουν ανάγκη την ζωή και ματαιοδοξία του καθενός ή την ελπίδα του για να πουλήσουν τους εαυτούς τους.
Για να επανέλθω όμως στην σημασία της «επωνυμίας», οι άνθρωποι στο εξωτερικό που έχουν λιγότερη καχυποψία να αντιμετωπίσουν συνηθίζουν να δίνουν ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις γιατί δε φοβούνται να μιλούν για ευτυχίες, επιτυχίες αλλά και για αρρώστιες, για περιπέτειες. Ποιο το νόημα να εμφανίζεσαι μονίμως ατσαλάκωτος λες και έχεις κάνει
Bottox στην ταχτοποιημένη ζωούλα σου;
Και τώρα έρχομαι στα δικά μου. «Τόλμησα» να ανεβάσω, μια φωτογραφία μου με νυφικό από τον γάμο που έγινε πριν πολλούς μήνες (πρώτος γάμος αν και έχω ένα παιδί ) και ομολογώ πως ήταν συμπαθητικές οι αντιδράσεις -μια φορά μου καλοφέρθηκαν και μένα οι περισσότεροι πανελίστες που κατά κανόνα δεν με χωνεύουν.
Θα ήθελα όμως και κάτι να γράψω στο blog μου -κάπως καθυστερημένα- να συνοδεύσει τη φωτό. Νιώθω πως πρέπει να το κάνω επειδή ο γάμος όταν είσαι 43 με παιδί είναι λιγότερο ανάλαφρος και εορταστικός -τουλάχιστον για μένα έτσι ήταν. Είχα πολλά να σκεφτώ και λόγω ηλικίας και φθοράς δεν ήμουν παράδειγμα ξέγνοιαστης νυφούλας. Μέχρι τα 40 παθαίνεις και μαθαίνεις διάφορα και κατά κάποιο τρόπο η εμπειρία σου ναρκοθετεί τις χαρές. Αν είσαι ακραία κλειστός άνθρωπος, μπορεί και να ντρέπεσαι να πας να παντρευτείς -από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ντρεπόμουν να παντρευτώ, όσο και να ακούγεται περίεργο έτσι ένιωθα και ποτέ για τον γάμο δεν είχα και ιδιαίτερο κίνητρο μέχρι να φτάσω να αναρωτηθώ αν θα ήταν καλύτερο για την οικοδόμηση της νέας μου οικογένειας να παντρευτώ και τυπικά τον νέο μου σύντροφο, να κάνω πιο εύκολη την ζωή μου, να λέω : «Θα περάσει να πάρει την κόρη μου ο πάτριος της το απόγευμα», χωρίς να χρειάζονται περισσότερες κουβέντες.
Με σκέψη και επιφύλαξη, σας παραθέτω κάποια πράγματα που νομίζω πως έμαθα πρόσφατα. Δεν θα σας πω ότι είμαι και ιδιαίτερα σίγουρη, μετέωρος άνθρωπος είμαι και εγώ, μη νομίζετε. Οι άλλοι ποτέ δεν ξέρουν, αλλά θα πουν την γνώμη τους -αυτό δεν το γλιτώνεις. Θα σε λούσουν θες δεν θες με την επιπολαιότητα τους, την κακία τους και την λανθασμένη εκτίμηση τους χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι άλλοι, όμως, ακόμα και αυτοί των οποίων την γνώμη εκτιμάς βαθύτατα, δεν ξέρουν την τύφλα τους για τα προσωπικά σου. Δεν γνωρίζουν τίποτα για την καθημερινότητα, για τις δυσκολίες και τις ανάγκες. Αν ρώταγα συγγενείς για το αν είναι πρέπον να παντρευτώ στα 43 μου, πιθανότατα θα΅μου έβγαζαν το λάδι. Οι φίλοι μου θα μου υπενθύμιζαν πως κάποτε ήμουν κατά του γάμου (ποτέ δεν ήμουν, απλώς δεν έβρισκα την διαδικασία απαραίτητη) και βεβαίως θα βρίσκονταν και μερικοί να μου μιλήσουν για τις πρακτικότητες -για το πώς «θα τα βολέψω» -πρόκειται για ειδική κατηγορία γρουσούζηδων .
«Η γνώμη» του καθενός, όταν είναι βουτηγμένη στην κακεντρέχεια και τον θυμό, σκάει σαν αμπούλα βρώμας σε σχολικό πάρτι. Σου χαλάει την διάθεση γιατί αντί να βγεις από το δωμάτιο τρέχοντας, κάθεσαι, νομίζοντας πως η μπόχα θα διαλυθεί γιατί πέρναγες τελειά. Υπάρχουν και τύποι, στρατιές ολόκληρες που θα μπουν στον κόπο να σχολιάσουν το απόλυτο τίποτα, μπορεί για σένα να πει το πιο απίθανο ένας άγνωστος, ένας γείτονας που σε βλέπει στην λαϊκή και σε χαιρετάει όλο ευγένεια ή ένας που δεν γνωρίζεις και δεν έχει κανέναν λόγο να ενοχλείται που υπάρχεις. Κι όμως!
Θα θυμάμαι πάντα τον Παπανώτα στρογγυλοκαθήμενο στην τηλεοπτική μαξιλάρα του στο Happy Day να σχολιάζει την φωτό του γάμου μου με κάτι πολύ εγκάρδια: «σιγά την Μενεγάκη και αυτός δηλαδή και αυτή θα λέγατε πως είναι ζευγάρι», υπονοώντας πως ο γαμπρός μου πέφτει πολύ ωραίος (έχει δίκιο ) ..είναι και 14 χρόνια νεότερος. Κύριε Παπανωτα μου ευτυχώς μου ανοίξατε τα μάτια!
Μην κλαις την μοίρα σου για όσα έγιναν στο παρελθόν, μην κλαις τον μακαρίτη-αν και βολεύει να τον κλαις.
Μετακόμισε, παντρέψου -δεν υπάρχει μεγαλύτερος ηρωισμός από την ανοικοδόμηση. Ποιον νομίζεις πως θα πληγώσεις αν κάνεις την προσπάθεια σου; Σκέψου το παιδί σου, θα σου πουν, θα σου το πουν και διάφοροι που δεν έχουν παιδιά ή τα μεγαλώνουν πολύ διαφορετικά. Και όντως πρέπει να τα σκέφτεσαι τα παιδιά, γιατί όπως και σε σένα στα παιδιά σου αξίζουν δεύτερες ευκαιρίες - ένας πατριός, μια καλή μητριά, να ελαφρύνει η ατμόσφαιρα να υπάρχει ένα παράδειγμα πως έχει νόημα να ζούμε ζευγαρωμένοι. Δεν λέμε να τους εμφανίσεις «νέα μαμά ή νέο μπαμπά» γιατί τότε θα απορρίψουν εσένα και την ανόητη ιδέα σου να τους αντικαταστήσεις τον γονέα τους, επειδή πήγες και ερωτεύτηκες. Πάντως δεν είναι ηλίθια τα παιδάκια μας αυτό διαπιστώνω. Δεν έχουν τις δικιές μας μικρότητες, δεν μπερδεύονται και για αυτό έχουν γραμμένους τους δυστυχισμένους γεννήτορές και αντιπαθούν βαθύτατα τα καταθλιπτικά σπίτια. Τα παιδιά μας-αυτή είναι η φύση τους - θα επιβίωναν και εις βάρος μας, μας αγαπούν συναισθηματικά αλλά κυρίως μας έχουν ανάγκη δυνατούς και όχι κουρελάκια της ζωής με απωθημένα στην καρδιά, περίπλοκα συναισθήματα και μπερδεψουρες με τον πρώην.
Ποιο παιδί επιθυμεί να ζει για πάντα στα συντρίμμια της μαμάς και του μπαμπά που κάποτε χώρισαν; Τα παιδιά μας ωστόσο όλοι τα χρησιμοποιούμε κανονικότατα, το κάνουν και οι πιο ανιδιοτελείς γονείς, όταν βαριόμαστε να ευτυχίσουμε, όταν φοβόμαστε να προχωρήσουμε και όταν δεν θέλουμε την ευθύνη μιας νέας σχέσης (been there, done that).
Εσείς οι λεύτερες ούτε να κάνετε συγκρίσεις ούτε να γίνεστε συγκρίσεις. Μια χαρά που προέρχεται με κάποιον τρόπο από κακοτυχία, όπως μια δεύτερη σημαντική σχέση, συγκατοίκηση ή ένας δεύτερος (ή τρίτος) γάμος, θα σας ρίξει μοιραία σε ένα πηγάδι καταθλιπτικής σύγκρισης με όσα καταραμένα ζήσατε. Όταν δεν είστε καλά, όταν σας έρχεται η εφορία, ο ΕΝΦΙΑ ή κάποιο βάσανο της ζωής θα επιμένετε πως η καταστροφή είναι ολική, γιατί ο καμένος φυσάει και το γιαούρτι. Λες κι αυτός ο νέος σύντροφος θα γίνει όπως ο παλιός ή και χειρότερος. O καλός Θεούλης, σου έχει στείλει δεύτερη ευκαιρία -όπως συνηθίζει- αλλά εσύ δεν την θες, δεν θες τίποτα , είναι όμως άδικο. Άδικο είναι επίσης να γίνεις εσύ αντικείμενο σύγκρισης. Δυο χωρισμένοι μπορούν να βρουν ο ένας τον άλλον και να ξαναπαντρευτούν συμβαίνει συνέχεια , «ου μπλέξεις όμως με τον τύπο» που θα σε βαραίνει με τα προηγούμενα, θα πνίγεται σε μια κουταλιά νερό και δεν θα θέλει κανείς να τον σώσει, θα σε βάζει κι εσένα να πνίγεσαι ενώ όλο αυτό το διάστημα θα μπορούσες να περνάς ζάχαρή, αγαπητή μου. Έρχονται δυσκολίες στη ζωή που δεν αποφεύγονται. Ποιος ο λόγος να στεναχωριέσαι πριν σε χτυπήσει η αναπόφευκτη συμφορά για το τίποτα μόνο και μόνο γιατί ζεις με γκρινιάρη τρόμπα;
Δεν υπάρχει μέλλον και δεν υπάρχει ούτε παρελθόν με τέτοιο τύπο. Μπορεί οι σχέσεις του ποτέ να μην του πήγαιναν, έτσι κι αλλιώς, μπορεί να το ξέρει ή να το αγνοεί. Αν υπήρχε ένας συναγερμός να γλυτώναμε από τους μη διαθέσιμους, τους ακατάλληλους και τους μη συμβατούς θα σώζαμε χρόνο -υπάρχουν τόσοι πρόθυμοι και ελεύθεροι από βάρη, μπορώ να σας το υπογράψω, υπάρχουν και οι κάπως ικανότεροι εκείνοι που σηκώνουν τα φορτία πανεύκολα ή τουλάχιστον χωρίς να σε πρήζουν.
Ναι, ενδέχεται να αποτύχεις και πάλι παταγωδώς (και μαλλον αυτό θα το δεις να συμβαίνει).
Στατιστικά κάθε μεγάλη σχέση που διαδέχεται μια άλλη μεγάλη και κάθε δεύτερος γάμος έχουν περισσότερες πιθανότητες αποτυχίας από τις σχέσεις που κάνουμε νεότεροι, πιο άφθαρτοι και ενθουσιασμένοι όμως δεν μπορείς να ζεις πιστεύοντας πως ισχύουν για σένα όλες οι γκαντέμικες στατικές τους κόσμου. Εξάλλου καταρρίπτουμε όλοι μας κατά τύχη ή προσπαθώντας βιολογικούς κανόνες και τις αλήθειες των αριθμών καθημερινώς και έχουμε θράσος και βγαίνουμε και υπερηφανευόμαστε για ηλίθια πράγματα –γιατί να μην υπερηφανευτείς πως πήρες ένα ρίσκο. Ας μην σου βγει. Είναι βαρετό και ανώφελο να κάθεσαι στα αυγά σου.
Bonus πληροφορία: Το νυφικούλι μου στο σπίτι της φίλης μου - το είχα ξεχάσει κάμποσους μήνες και μου το φύλαξε, το πήρα πίσω προχθές
Αυτά είχα να σας πω.
Πετάω την ανθοδέσμη (κάνει γκελ πάνω στο κεφάλι του Παπανώτα) και σας στέλνω φιλιά.
Α.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
