*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
Καλησπέρα, καλησπέρα!
To Σαββατοκύριακό μου κύλησε μεταξύ δουλειάς και καναπέ. Επιτέλους βρήκα χρόνο να κάτσω σπίτι μου και να τελειώσω το "Emily in Paris”. Και βλέποντας όλο αυτό το υπέροχο σύμπαν ποπ κουλτούρας, σύγχρονου φλερτ και σχέσεων στην "μικρομέγαλη" οθόνη του Netflix, συνειδητοποιούσα πως ποτέ ο Έλληνας δεν θα αντέξει μια τέτοια παραγωγή σε ελληνοποιημένη εκδοχή. Φανταστείτε το σενάριο της EiP στα ελληνικά, οριακά τα στερεότυπα για την ελληνική κοινωνία θα την κατασπάραζαν και θα έβγαιναν τα πρωινάδικα να λένε πως προάγει ένα σεξιστικό πρότυπο για την "νεαρή εργαζόμενη". Μην ξεχνάτε πως η Emily έχει "σχετιστεί" ερωτικά (sic) με τους περισσότερους πελάτες της εταιρίας που εργάζεται. Πιστεύω πως τελικά σαν θεατές/ σχολιαστές έχουμε μεγάλο θέμα με το πόσο αναδεικνύεται η πολυτέλεια που εκπορεύεται από μεγάλη διάθεση κεφαλαίου, ακόμα και σε μια σειρά μυθοπλασίας. Και κάπου αυτό κουράζει.
Στην... αντίπερα όχθη της τηλεοπτικής πραγματικότητας, έβλεπα τη σειρά "Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή" που τη βάζει λίγο μετά τα μεσάνυχτα ο ΑΝΤ1 σχεδόν καθημερινά. Ο "Ακάλυπτος" για τα παιδικά μου χρόνια ήταν ένας πολύ συμπαθής τηλεοπτικός ήρωας, που οι γονείς μου στα 11-12 άφηναν να παρακολουθώ. Στο 2024 και στα 36 μου εξακολουθούσα να γελάω με τα αστεία του millennium, τα οποία βέβαια είναι γεμάτα σεξισμό, πατριαρχεία και ντεμέκ γυναικεία χειραφέτηση. Και δεν είναι να απορούμε που ολόκληρες γενιές Ελλήνων ανετράφησαν με αυτά τα πρότυπα, αφού κι εγώ που καταλαβαίνω (χωρίς να συμφωνώ απόλυτα) ότι σήμερα αυτά δεν θα έπαιζαν, γελάω. Και μου αρέσει που γελάω. Πώς να το κάνουμε; Το μόνο που καταφέρνουμε στις μέρες μας είναι να έχουμε μια στείρα τηλεόραση, που δεν παράγει τίποτα παραπάνω από κουτσομπολιό, επειδή φοβόμαστε να πούμε κάτι παραπάνω μη τυχόν και φάμε cancel.
Μη σας το πηγαίνω πολύ μακριά, ακόμα θυμάμαι τον αμήχανο φόβο που υπήρχε στα μάτια των ανθρώπων που είχαμε βρεθεί στην avant premiere της φετινής "Μάγισσας", που δεν τολμούσαν να πουν ότι έχει αλλάξει εμφανισιακά η Μαρία Κίτσου λόγω των περιττών κιλών. Το τι δικαιολογίες μού έλεγαν, απίστευτο! Το γεγονός ήταν πως η γυναίκα για τον οποιοδήποτε λόγο έχει αλλάξει εμφανισιακά και αυτό έκανε εντύπωση. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο. Αλλά ποιος θα πάρει ευθύνη να το πει ευθέως; Κανείς. Ή μάλλον ελάχιστοι, που φάγαμε και το κράξιμο έπειτα. Φόβος είναι αυτός, ο φόβος της έκθεσης. Μεγάλη τροχοπέδη της έκφρασης των ανθρώπων.
Είδα την Παρασκευή την Κατερίνα Καινούργιου να λέει τη δική της οπτική στα πράγματα, κυρίως για όσα έγιναν με τον Αντρέα Μικρούτσικο. Επειδή είχε τύχει να είμαι αρκετά κοντά της εκείνο το μεσημέρι που έσκασε η συνέντευξη του Αντρέα στην εκπομπή του Τσουρού, ας παραδεχθούμε πως όσα της καταλόγισε τότε δεν ήταν επαγγελματικά αλλά απαξιωτικά επί προσωπικού. Είναι λογικό να παραμένει ακόμα πληγωμένη από τη στάση του, αφού όντως δεν είχαν οι δυο τους να χωρίσουν κάτι τόσο σημαντικό. Απλώς εκείνος είχε κλείσει το κεφάλαιο "Super Katerina” - και Alpha μη σας πω – και προσπαθούσε κάπως να το πει δημόσια, πιο δυνατά από όσο έπρεπε. Και ακριβώς επειδή φέτος ο Αντρέας σαρώνει με τη συμμετοχή του στο "Buongiorno” και μπράβο του, αντιλαμβάνομαι πόσο πληγωμένη μπορεί να παραμένει η Καινούργιου που ένας άνθρωπος της ομάδας της βρέθηκε ακριβώς απέναντι. Φαινόταν βέβαια από την πρώτη στιγμή, όταν έβγαινε στην Τσολάκη επί "TV Queen" να πει δυο πράγματα, όποτε χρειάστηκε. Θα πήγαινε κάπου. Για Τσουρό το πήγαινε, στη Σκορδά βρέθηκε Παλιά και άκρως ανταγωνιστική πολιτική τηλεόρασης, αλλά πλήρως αποδεκτή να πηγαίνεις στον απέναντι. Συμβαίνουν κι αυτά!
Για να πω τη μαύρη μου αλήθεια, με έχει κουράσει αυτή η ιστορία με τον Νίκο Μουτσινά. Θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε πέντε πράγματα και να πάμε παρακάτω. 1. Το "ΝΜ Βραδιάτικα" δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία που ίσως προσδοκούσε κάποιος, γιατί δεν προσφέρει τίποτα καινούργιο. 2. Το "ΝΜ Βραδιάτικα" μη προσφέροντας τίποτα καινούργιο δεν σημαίνει πως δεν προσφέρει και τίποτα καλό. Για αυτόν που γουστάρει τον Νίκο Μουτσινά, όλα τα έχει η εκπομπή. 3. Θα συμφωνήσω με τον Βαγγέλη Περρή πως η εκπομπή δεν δουλεύεται σωστά, αλλά αυτό ενδεχομένως είναι και θέμα ομάδας, όχι μόνο του Μουτσινά. Ωστόσο, δεν μπορώ να παραβλέψω πως ορισμένες φορές παίζουν video με τα οποία δεν ασχολείται καν ο ίδιος. Συμπέρασμα: Και τι πειράζει; Αν ο παραγωγός ή ο σταθμός δεν προβληματίζονται από την εικόνα ή τα ποσοστά τηλεθέασης του "ΝΜ Βραδιάτικα" ας αφήσουν τους θεατές που το επιλέγουν να το βλέπουν. Όλη αυτή η συντονισμένη επίθεση απέναντι του περισσότερο πως του τα 'χει μαζεμένο ο χώρος δείχνει, παρά ότι οι θεατές δεν τον προτιμούν.
Πάντως η αλήθεια είναι ότι η Αγγελική Νικολούλη, μετά από αρκετές σεζόν που η τηλεθέαση της ήταν στο όριο του 18-20% διανύει μία από τις καλύτερες χρονιές της. Νομίζω πως τη φετινή σεζόν μάλιστα δεν υπάρχει καμία άλλη παραγωγή που κάνει τηλεθέαση σταθερά άνω του 30% για εβδομάδες. Αυτός θα ήταν θρίαμβος και σε καλές εποχές, σκεφτείτε σήμερα! Η πρωτιά της Νικολούλη βέβαια πέρα από την προφανέστατη υπεροχή σε δημοσιογραφική έρευνα και αποτέλεσμα θα πρέπει να μας "δείξει" λίγο πώς στήνεται μια επιτυχία όταν δεν παρασύρεται από εξωγενείς παράγοντες, πάει με δικούς της ρυθμούς και κανόνες, αλλά κυρίως δεν πνίγεται από τον τεράστιο ανταγωνισμό. Τα βράδια της Παρασκευής πέρα από την ίδια και τον Νίκο Μουτσινά δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό ώστε να της στερούσε το 30άρι, ακόμα και αν ο Μουτσινάς έκανε 14%.
Πάντως εγώ δεν καταλαβαίνω τι έπρεπε να κάνει ο Κωνσταντίνος Αργυρός βλέποντας τον Αχιλλέα Μπέο να επιτίθεται με τον γνωστό "αλέγκρο" #not τρόπο του στους τεχνικούς της συναυλίας του στον Βόλο. Να του πει "Άραξε δήμαρχε, θα το βρουν" για να το σώσει; Αντιλαμβάνομαι πως στην προσπάθειά του να στρογγυλέψει μια κατάσταση, ήταν σαν να συμφωνεί μαζί του, αλλά και τι έγινε; Ο Μπέος χρειάζεται τον Αργυρό για να του κάνει δημόσιες σχέσεις; Δεν δίνει καν σημασία. Δεν με ενδιαφέρει τι θα πει ο Αργυρός (και ο κάθε Αργυρός) εκείνη την ώρα. Άλλωστε και εκείνος δεν είναι συνηθισμένος να προβαίνει σε διαγγέλματα, ούτε νομίζω πως κανείς περίμενε να κάνει κάτι τέτοιο. Προσπάθησε να συνεχίσει τη συναυλία του, λέγοντας μισό καλό λόγο για τον άνθρωπο που τον κάλεσε στην πόλη. Μην ξεχνάμε πως αυτοί που έχουν κυρίως πρόβλημα με τον Μπέο, δεν είναι στον Βόλο. Αλλιώς δεν θα τον έβγαζαν και δήμαρχο. Στο κοινό του μιλούσε, μεταξύ μας.
Και επίσημα στον αέρα του ΑΝΤ1 τον Ιανουάριο τα "Παιχνίδια Εκδίκησης", ίσως η πιο καλοδουλεμένη mainstream δουλειά που είδα φέτος. Λογικά θα υπάρχει μια "διαδοχή" ώστε να έχουν τελειώσει τα επεισόδια του "IQ 160" στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Νίκος Κουρής για να κάνει η νέα του σειρά πρεμιέρα. Επίσης επισημαίνεται πως έχουμε "πρώτο κύκλο" γεγονός προμηνύει πως έρχεται και δεύτερος, μακάρι. Θα δείτε εξαιρετικές ερμηνείας στη σειρά αυτή, δεν έχω χάσει επεισόδιο.
Μιας και αναφέρθηκα στο "IQ 160", θα πρέπει να μείνω λίγο στους "Μαύρους Πίνακες" του Star. Η σειρά σε κάποιους αρέσει, σε κάποιους όχι. Περισσότερο είναι το κοινό που δεν είχε καν ευκαιρία να τη δει, απέναντι σε Μουτσινά και Νικολούλη, παρά το κοινό που την είδε και την απέρριψε. Ως εκ τούτου, από την επόμενη εβδομάδα που ολοκληρώνεται, αναζητείστε τη στο web tv και δείτε τη. Εξαιρετικοι ηθοποιοί, ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία αλλά κυρίως εντυπωσιακή μελέτη των σεναριογράφων στο έργο του Γκόγια ώστε να δημιουργήσουν μια ακολουθία πλοκής βασισμένη στην εμμονή του δολοφόνου με το έργο του διάσημου ζωγράφου. Θέλει πραγματικά πολλή δουλειά για να το φέρεις εις πέρας αυτό!
Ένα ειρωνικό tweet μου για την κριτική (sic) που δέχθηκε το "Maestro” από ανώνυμους σχολιαστές στο X αποτέλεσε αφορμή για τέτοιο κράξιμο, που πολλές φορές γελάω κι εγώ. Έγραψα λοιπόν "Ο Morgan Freeman στήριξε το Maestrο αγνοώντας τη Μαίρη απ τους Κουκουβάουνες που δεν έμεινε τελείως ικανοποιημένη από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Σοβαρό". Το πρώτο ατόπημά μου ήταν ότι δεν έγραψα από τις Κουκουβάουνες, λες και θίχτηκαν αυτοπροσώπως οι κουκουβάγιες. Προσπερνώντας τις μπούρδες των πάσης φύσεων Ζοζεφίνων του X, κάποιοι μείνανε στη "Μαιρούλα". Και ομολογώ πως δεν θέλω να κάνω πίσω. Ο Morgan Freeman, γύρευε λόγω ποιας συμφωνίας ή ποιας σύμπραξης, έκανε μια ξεκάθαρα υποστηρικτική ανάρτηση για το "Maestro in Blue", αυτό είναι fact. Και μπροστά στη διεθνή στήριξη της σειράς δεν θα με νοιάξει στιγμή το σχόλιο μιας άγνωστης τηλεθεάτριας με ανώνυμο λογαριασμό στο X, που δεν έχει τις στοιχειώδεις γνώσεις ώστε να κρίνει την καλλιτεχνική αξία μιας τηλεοπτικής δουλειάς. Μπορεί να πει ότι δεν της αρέσει, ή ότι της αρέσει. Μέχρι εκεί. Εγώ σας έχω γράψει τουλάχιστον 5 κείμενα υμνώντας στοιχεία του "Maestro” και έχω επιχειρηματολογήσει στο "γιατί" μου αρέσει. Έτσι πάει, παίδες. Από εκεί και πέρα, η ιστορία γράφτηκε και κάποιοι μείναμε once again στην ανωνυμία της άποψής τους. Και εκεί τελειώνει κάθε μεταξύ μας διένεξη.
Να σας αφήσω με μια τραγουδάρα του Γιώργου Σαμπάνη με τίτλο "Μαμά μου". Είναι το επίσημο soundtrack για την ομώνυμη θεατρική παράσταση με τη Σοφία Βογιατζάκη και τη Νίκη Λάμη, που ανεβαίνει στο θέατρο "Μουσούρη".
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
